Mijn vrouw belde me net op het werk. Of onze levensverzekering zo hoog was, dat dit het waard was om haar dood te willen hebben…Ai, wat was er nu weer gebeurd? Wat had ik nu weer gedaan? Mijn hersenen werkten op volle toeren. Frituurpan aan laten staan? Dartpijltjes niet uit mijn borstzakje gehaald? Potje cyaankali zo maar ergens laten slingeren?

Volgens mij niet. Ik was gisteren nog wel met een optimalisatie van de gebruiksvriendelijkheid van onze kabelhaspel bezig geweest. Het grasmaaien staat altijd weer eerder voor de deur dan verwacht. Dus om mijn klusmentaliteit gedurende de winter op peil te houden had ik een langgekoesterde optimalisatie in vervulling laten gaan. Iedereen kent het wel: grasmaaien met een stekker.

Wat dat betreft zijn ze in de grasmaaibranche al lang veel duurzamer dan in de autobranche! Maar goed. Ik ben altijd op zoek naar verbeteringen en optimalisaties. En het was nu tijd voor het snoer van de grasmaaier. Normaal gesproken doe ik dit altijd met zo’n oranjesnoer van een tientje. Maar dat oprollen is altijd sukkelen. Je krijgt je handen vies, je draait er altijd een knoop in en het hangt nooit lekker weg. Kortom: dat kan anders. Als ik nu van het uiteinde van het snoer van de kabelhaspel ‘het zogenaamde mannetje’ vervang door ‘een vrouwtje’, dan kan deze zo in de grasmaaier aansluiting. Zo’n haspel kun je makkelijk oprollen en zelfs aan het huis bevestigen. Super gebruiksvriendelijk. Ik had er zelfs al over nagedacht hoe de haspel aangesloten zou worden op het stroomnet.

Gewoon een kabel met aan weerszijden een mannetje! Na een paar uur intensief klussen (ik kan het nog steeds jubelde ik) had  ik alles wel mooi klaar. ’s Nachts heerlijk over gedroomd, maar mijn vrouw had een nachtmerrie (lees 220V door haar donder)  gehad. Ze had kortsluiting gemaakt toen ze de haspel en bijbehoren even wilde gebruiken….Shit. Ontkennen! Schuld verplaatsen! Nonchalant reageren! Het was al gauw duidelijk dat ik een aantal (naar mijn idee ongeschreven) natuurwetten aan mijn laars had gelapt. Dus vol berouw en met de ‘pet onder de arm’ s avonds mijn entree gemaakt. De ‘spanning’ was er gelukkig af.