In september 2016 heb ik besloten het Pieterpad te wandelen. Samen met mijn broer. Dit pad is vijfhonderd kilometer lang en begint in Pieterburen in Groningen en eindigt op de Pieterberg bij Maastricht. We zijn na tien wandeldagen aan de zuidzijde van Ommen aangekomen.

Vandaag is het twee maand na onze laatste wandeling. Het is 11 mei 2018. Lichtelijk bewolkt, met een middagtemperatuur van 12.00 tot 18.00 uur. Zoals elke keer starten we, waar we de vorige keer geëindigd zijn. En dat is deze keer Nieuwe Brug om precies te zijn. Met zestien heerlijke wandelkilometers in het vooruitzicht.

We krijgen vandaag vier bergen op ons pad. De Lemelerberg, de Hellendoornsche Berg, de Eelerberg en één van de buitencategorie: de Archemerberg. Deze is 75 meter hoog. Een heuse stuwwal uit de ijstijd van 150.000 jaar geleden. Na een flinke warming up, het gaspedaal zo diep mogelijk weg drukken op de heenweg, gaan we vol goede moed van start. Binnen een kilometer staan we al aan de voet van de Archemerberg. Een kwartiertje later staan we al boven. Het uitzicht is goed. Licht bewolkt, maar je kunt in de verte Zwolle, Den Ham en Nijverdal zien. Aan de andere kant van de berg, in het dal ligt de dikste steen van Nederland. We hebben onze eigen zwerfkeien er maar eens naast gelegd, maar deze kei is wel erg dik. Ondanks de ontsteking aan mijn linkerbal moest ik het afleggen. We hebben in Overijssel niet veel records, maar dit is er toch een om trots op te zijn! Na dit indrukwekkende wapenfeit lopen we trots verder.

De Lemelerberg is nu aan de beurt. Met zijn 50 meter hoogte, een peulenschil. Desalniettemin zijn we als we op de top staan wel toe aan een bakkie koffie. Dit doen we in de nabijheid van een schaapsherder. Die bestaan nog! Hij had zowaar wat schapen bij zich. Hij vertelde trots dat hij geld krijgt voor dit werk. ‘Een makkelijker beroep dan schaapsherder is er niet’, zeiden wij hem. ‘Jij ligt de hele dag op de hei en laat de hond het werk doen.’ Daar was hij het niet mee eens. Het was verantwoordelijk werk, gaf hij aan. Elke avond moest hij de schaapjes weer tellen. ‘In bed?’, vroegen we hem. Even later waren wij twee makke schappen, want hij dirigeerde zijn grommende hond in onze richting.

Dat was weer een enerverende pauze. Vanaf de Lemelerberg lopen we aan de westzijde Lemele binnen. Zaal Dijk, een legendarische discotheek, die nog steeds bestaat, doemt voor ons op. Hoewel het dicht bij huis is, zijn we hier nooit geweest. Mijn zoon wel, van heinde en ver worden zaterdags bussen jongeren aangevoerd om te luisteren naar hedendaags neprep. Je Broer, Famke Louis, en meer van die onzin. Na enkele kilometers passeren we het Overijsselsch Kanaal en lunchen we bij het Hof van Salland. Broodje kroket.

Dan de laatste berg van deze dag: de Eelerberg. Bovenop deze berg is nog een lanceerplaats van Duitse V2 raketten. De laatste kilometers lopen we over de Hellendoornsche Esch, die aan de westzijde van Hellendoorn ligt. Een prachtig glooiend landschap waarachter de Hellendoornsche Berg ligt. Maar die gaan we volgende keer bedwingen. Eerst maar weer genieten van een welverdiend biertje!