Om de Bucketlist (in mijn geval een B-lijst) toch ook wat meer allure te geven en op termijn om te buigen in een A-lijst, heb ik het idee opgevat om mijn ski-horizon te verbreden. Het doel is om zoveel mogelijk verschillende skigebieden te ontdekken met als veilig begin: de rest van de Oostenrijkse gebieden. Ik heb veel ‘toppers’ in Oostenrijk al meerdere keren onveilig gemaakt: Ischgl, Sölden, St Anton am Arlberg, Mayrhofen, Gerlos, Fiss, Ladis, Serfaus, etc. Het is tijd om de rest te zien en te ervaren. 

Van het uitstapje naar ‘Evasion Mont Blanc’ te Frankrijk vorig, wordt ik wekelijks nog meerdere keren gillend en zwetend wakker. Dat lag deze keer niet zo zeer aan de Fransen, maar meer aan de weersomstandigheden: regen i.p.v. sneeuw. Op zich is skiën in regen niet eens zo’n groot probleem, maar als de gondels geen kap hebben, wordt je wel heel snel nat. Met de staart tussen de benen dus gauw weer wat geboekt in Oostenrijk. Seizoen 2016-2017 startte daarom begin december met een stel vrienden in Vorarlberg: de eerste nieuwkomer op de Bucketlist. Hoe het ons buiten de pistes verging lees je in ‘Tirolers’ en Emmanuelle. Maar eerst het meer serieuze werk. We gingen naar Voralberg: Silvretta-Montafon, met een uitstapje naar Golm. Ik moest bij de naam Golm gelijk aan Frodo denken. Andere illustere plaatsnamen in Montafon zijn : Schruns, Tschagguns, Gaschurn. Ja, we waanden ons eigenlijk in het land van Lord of the Rings.

Zoals vaker de afgelopen jaren, is het begin december nog niet echt winter. Van de 140 beschikbare kilometers in Silvretta-Montafon waren er krap 30 kilometers geopend, maar dat is altijd nog meer dan in Winterberg. Ondanks de stralende zon lagen de pistes er perfect bij en hebben we drie uitzonderlijk goede dagen gehad. Golm is een perfect gebied voor gezinnen met kinderen, vergelijkbaar met Lermoos, maar dan wat groter. Het is een overzichtelijk gebied met mooie brede pistes, waardoor je de kroost al snel alleen kunt laten skiën.Want het is wel mooi dat ze mee zijn, maar papa moet wel zijn gang kunnen gaan! Je plaatst jezelf met een halve liter bij Haus Matschwitz en ze komen vanzelf weer langs.

Zoals gezegd, veel pistes waren niet open, maar we hebben ons prima vermaakt. Zeker in Silvretta-Montafon. De blauwe 1c en de rode 4 vanaf de Kapellalpe naar het midden station Hochjoch zijn echte aanraders. Heerlijk carven door het bos. Ook de rode 11 van Kreuzjoch naar de Grasjochhutte was goed en vaak te doen: circa 5 x per uur kwamen we achter. Al met al was ik aangenaam verrast door dit gebied! Als alles open zou zijn geweest, dan hadden we nog meer tijd doorgebracht op de Garfrescha, Versettla en Valisera. De volgende short-ski break is met mijn hartediefje, mijn tortelduifje, mijn poepietoepie, oftewel mijn vrouw 😉 We zijn begin februari naar ‘oude bekende’ Kirchberg geweest met een uitstapje naar Skiwelt Wilde Kaiser. Binnenkort meer over de belevenissen aldaar!