Het is weer de tijd van Carnaval. Je kent dat Rooms Katholieke feest wel. Ik ben er niet van. Hoewel ik een traditioneel mannetje ben, houd ik absoluut niet van deze traditie. Ik hou van feestjes, maar waarom zou ik mij daarvoor verkleden? In bepaalde streken in het zuiden van het land en de Achterhoek zijn het ware volksfeesten, waar je als anti-carnavaller uit de toon valt. Prima, blijf het dáár vooral vieren. Maar hier in het noorden denken sommigen ook, dat ze carnaval moeten vieren. Bij ons in het dorp komt het erop neer dat er twee kroegen zijn, die er aan mee doen. Ook de deelnemers zijn jaarlijks dezelfde. De carnavallers bewegen zich dagelijks van de ene naar de andere kroeg. Is altijd wel aandoenlijk om te zien. Op een maandagmiddag, half aangeschoten, verkleed tussen de winkelende huisvrouwen op straat. Ik heb er vorig jaar één gevraagd of er een vossenjacht was. ’s Avonds eten ze gewoon thuis de boerenkool, kindjes brengen ze naar bed, vrouwtje een kus en weer verder! Lekker gezapig.

Dat verkleden heeft wel één geweldig voordeel: je kunt vreemdgaan zoveel je wilt. Hoewel dat vreemdgaan in een klein dorp als dat van ons ook weer niet echt vreemdgaan is. We kennen elkaar allemaal en binnen de carnaval community al helemaal. We zitten als niet-carnavallers gedurende het hele feest nauwgezet Facebook in de gaten te houden om te zien welke relaties er nu weer aangaan. Om het carnavalsfeest bij ons in het dorp wat op te leuken, heb ik een idee. Het idee is om een keer als jihadist verkleed te gaan en dan een sporttas midden in de zaal te gooien en dan Alaaf Akbar te roepen. Dan wordt het in ieder geval een minder gezapig feestje!