Toen ik laatst op vakantie was in Kirchberg met mijn vrouw, moest ik met weemoed terugdenken aan ongeveer vijftien jaar geleden. Ik was toen op skivakantie met mijn neef John en broer Arjan. Alle drie zijn we nu een jaar of veertig en ook alle drie een kleine twee meter lang. Het was voor mij de derde keer skiën, voor mijn broer de tweede keer en mijn neef had beduidend vaker geskied. De eerste keren waren het mooist. We konden er niets van. We waren elke dag bek af, maar stonden het langst in de après-ski. ’s Morgens bij het ontbijt beloofden we elkaar plechtig dat we deze avond niet weer zo gek zouden doen. Maar ’s avonds ging het vaak nog weer gekker dan de avond ervoor.

De laatste avond was het helemaal gekkenwerk. Vanaf een uur of vier stonden we al in dé après-ski tent van Kirchberg: de Londoner. Om een uur of zeven ’s avonds waren we al mooi in de olie. We stonden dapper met de skischoenen nog aan. Mijn broertje had het al weer flink warm en stond zoals elke avond niet in z’n skipully maar in z’n hempie. Ze noemden hem daar dan ook ‘Hempie’. ‘Hé broer’, zei hij op een gegeven moment. ‘Denk je dat ik uit stand boven op deze tafel kan springen?’’ ‘Vast’, moedigde ik hem aan. ‘Denk wel aan alle glazen die er op staan’, zei ik nog. Maar hij was al bezig… Ik moet het  hem nageven: knap gedaan. Hij stond inderdaad bovenop de tafel, er stond alleen geen glas meer op. De security kwam dreigend op hem af. Maar ‘Hempie’ (net iets langer dan twee meter en 100 kilogram schoon aan de haak) durfden ze er niet zo maar uit te gooien. Een uurtje later leek het ons beter om wel te vertrekken, want Hempie begon steeds ruiger te worden. We hadden eigenlijk al te laat ingegrepen, want Hempie kon zijn skipully zelf al niet meer aankrijgen. Hij leek op Balotelli, die kan zijn trainingshesjes ook niet aan krijgen.

Happie eten dan maar! We gingen naar een Imbiss. Die heette toen volgens mij ‘Hanzi’. Daar konden we frikandellen bestellen. Daar werd mijn broer alleen maar vervelender. We kregen wat ruzie met wat andere Nederlanders. Normaalgesproken vonden wij dat altijd wel een mooie afsluiter. Een beetje ouwehoeren met gelijkgestemden, ze durfden vaak toch niets vanwege onze lengte. Hempie had er zin in, maar het leek ons niet zo’n goed idee. Hempie zou nog geen deuk in een pakje boter slaan. En dat hadden we goed ingeschat. Want hij zei op een gegeven moment dat hij ze alle vier zo hard zou slaan, dat ze drie weken achteruit zouden lopen. Mooie spreuk, maar hij dacht er vier te zien, terwijl het er twee waren….

Na de frikandellen het bed in. Een gedeelte van die frikandellen krulden mij een paar uur later tussen de tenen naar boven. Ik moest naar de w.c. en liep door de slaapkamer, alleen wat liep dat raar! Het was nat en ik voelde koud vlees! Oh nee! Hempie lag als een baby vredig te slapen, maar hij had even daarvoor de w.c. blijkbaar niet gehaald. De hele kamer lag eronder. Onder het bevel van John en mij heeft hij dat gelijk schoon moeten maken. De volgende dag kwam ik erachter dat hij alles onder de badkamermat had geschoven. Dat viel niet op volgens hem…

In het blog Krak en Mik naar Kirchberg heb ik verteld dat ik hier eind januari 2017 met mijn vrouw weer naar Kirchberg ben geweest. We hebben gezamenlijk nog een avondje après-ski gedaan. Oude herinneringen ophalen. De Londoner bestaat niet meer, dat is Heidi & Peter tegenwoordig. We zijn wel naar de Eisbar geweest. Dat is dé hippe après-ski tent, de Londoner van tegenwoordig. En daar was aan het eind van de avond in één keer de cirkel rond. Ik vond daar op de grond, tussen de glazen en peuken een Hempie! Het was weliswaar een meiden hempie, maar toch!

Lees hier een ander après-ski verhaal: ‘Tirolers’ en Emmanuelle