Om de Bucketlist (in mijn geval een B-lijst) toch wat meer allure te geven en op termijn om te buigen in een A-lijst, heb ik het idee opgevat om mijn ski-horizon te verbreden. Het doel is om zoveel mogelijk verschillende skigebieden te ontdekken met als veilig begin: de rest van de Oostenrijkse gebieden.

Daarom zijn mijn vrouw en ik twee weken geleden naar Kirchberg geweest. Ik was hier al eens geweest, maar ik moest en zou een keer skiën in SkiWelt Wilder Kaiser. En dat ligt bij Kirchberg om de hoek…Het verhaal dat ik 15 jaar geleden met mijn broer en neef in Kirchberg ben geweest, lees je binnenkort.

De kinderen konden genieten van wat quality-time bij oma en wij ploeteren en bikkelen in de Oostenrijkse sneeuw. Hotel geboekt met alles erop en eraan. Het mocht wat kosten, want de kinderen waren niet mee. Krak en Mik gingen op pad met één golfarm, twee tennisarmen, een herniabeen, een onderrug die niet twee dagen zonder fysiotherapie kan en een heel regiment aan pijnstillers. Ik had op een gegeven moment zoveel pijnstillers op, dat de honger over was!

Nadeel van beide skigebieden is dat ze onder de 2000 hoogtemeters liggen, daardoor meer kans op regen. We hebben 3 perfecte dagen gehad en 1 natte. En nat, dan bedoel ik niet tussen de lakens…Nee, de tweede dag, de dinsdag, regende het in het dal en sneeuwde het boven. Omdat ik de Hahnenkamm per se wou doen, waren we flink nat geregend. Dag 1 zijn we naar Pas Thurn geweest met de vebindingslift 3S. De derde dag was het weer goed, de beentjes van zowel Krak als Mik slecht. Het gemoed was als de derde dag na een geboorte. Kraamtranen. De vermoeidheid slaat toe. Ski’s zitten te strak, bril beslaat, je bent elkaar kwijt, je kent het wel. Conclusie over KitzSki: korte pistes, veel ‘karrepaden’ en moeilijke verbindingen. Niet alleen mijn vrouw, maar zelfs ik snapte het skikaartje deze keer niet!

Het was daarom een verademing om te skiën in SkiWelt Wilder Kaiser. Altijd al een keer willen doen, maar vanwege de lage ligging terughoudend in geweest. Maar ik heb in één dag mijn vrouw het hele gebied ‘doorgetrokken’. Zonnetje, lekkere sneeuw, ik voelde me echt de ‘Kaiser’. Daarom ’s avonds maar even après-skiën. In Kirchberg natuurlijk, oude herinneringen ophalen. De Londoner bestaat niet meer! Deze heet nu Heidi & Peter! Onbeperkt zuipen voor € 19,95. Lijkt mij een laatste ‘stro alm’, zo’n formule.

Dan maar naar de Tiroler. Tien uur ’s avonds en geen hond in de toko! Er ‘zouden’ nog 700 Ieren komen, beloofde ons een Nederlandse bardame. Na vier Heineken zijn we maar vertrokken. Op naar dé après-ski tent in Kirchberg: de Eisbar. Deze was halfvol publiek en met een DJ die een nummer ongeveer 10 seconden draait en dan weer de volgende erin gooit…De eigenaar kwam om elf uur binnen en liet overduidelijk zien dat hij niet alleen de eigenaar is, maar ook de dirigent en de regisseur. Sneu, het marketing concept iets te veel doorgezet, er zit geen spontaniteit meer in. Nu moet dit liedje gedraaid worden en dan deze. Aan het eind van de avond wordt je nog even met lichte dwang naar zijn snacktent gedirigeerd en worden de bardames in het ‘zonnetje’ gezet. Eén werd er voorgesteld als degene die aankomende nacht 5 getrouwde mannen wat bij zou leren en het stucwerk in de slaapkamer eraf zou raggen. Nou, het enige wat zij moest leren, is wat vaker van de frituurhapjes afblijven. Aan het eind van de avond vond ik nog wel een ‘Hempie’ in deze Eisbar, en daarmee was de cirkel voor mij rond. Conclusie van een avondje Kirchberg: Of ik wordt te oud voor apres-ski, of het was niet mijn avond of Kirchberg zit in het verval…Ik ben bang voor het laatste. Lees hier het blog van mijn belevenissen in Skiën Silvretta-Montafon