Om ook een beetje te werken aan mijn bucket-list zou ik het liefst meedoen aan triatlons. Dat laat mijn rug niet toe en daarnaast heb ik de longcapaciteit van een 95-jarige rokende astma patiënt. Dus koos ik voor wat minder ruigs. Het Pieterpad wandelen! Samen met mijn broer, eens in de zoveel tijd  één of twee dagen. Eind september 2016 zijn we begonnen.

Na het eerste glorieuze weekend eind september 2016: Er gaat niets boven Groningen!, duurde het even om de volgende etappe van het Pieterpad vorm te geven. 6 november was de volgende dag. De maand oktober stond namelijk in het teken  van verhuizen en vakanties. Mijn broer met de familie naar Allicante en wij naar Roompot Oosterhout. verschil mot er wezen! Laatste weekend van oktober stond de verhuizing van mijn broer met zijn gezin op het programma. Hele familie gemobiliseerd en ik wilde ondanks mijn zwakke rug graag helpen. Wat kun je zo’n type laten doen? Naast rug patiënt, ben ik ook lichtelijk gehandicapt op het gebied van klussen, zoals je weet. Maar als de wil er maar is, he? Ik kon de verlichting wel van de plafonds halen…Zou dat goed gaan? Ik had onlangs de levenhypotheek bijna kunnen incasseren omdat ik mijn vrouw had proberen te elektrocuteren.(lees Elektrocutie) Deze keer ging het bijna foutloos, ik heb maar 1 keer 220 V door mijn donder gehad. Maar de nieuwe eigenaren hadden wel kortsluiting gehad. Gelukkig…het zou ook haast te mooi zijn. Ik had in al mijn ijver de losse draadjes voorzien van kroonsteentjes. Je wilt het toch netjes en veilig  achterlaten. Ik had alleen de zwarte en de blauwe draad niet met elkaar in dezelfde verbinding mogen doen…. ’t Is maar goed dat ik in de wegenbouw zit. Daar komt het allemaal niet zo nauw!

Maar goed: het Pieterpad. Feiten: 6 november 2016, 6-8 graden met af en toe een bui. 19,5 km gewandeld. Van Groningen naar Zuidlaren. Het landschap wordt beter, wel merk je dat ze hier zijn blijven steken in de middeleeuwen. Wat een zandpaden heb je daar. Verder hebben we het  eerste en enige hunebed van Groningen (G1)  gezien. En omdat we er toch waren, hebben we dat hunebed  gelijk maar even weer goed gelegd. Verschillende stenen lagen naar ons idee niet helemaal zo als het hoort. Dat hunebed kan er nu weer 100 jaar tegen!

Iedereen die het horen wil, vertellen we, dat we het Pieterpad ’doen’ voor onze gezondheid, de uitdaging of andere aannemelijke smoezen. De werkelijkheid is, dat we gewoon lekker een dagje als mannen onder elkaar zijn en geen gezeik van onze vrouwen en kinderen aan onze kop hebben. De goeie ouwe tijd, zal ik maar zeggen. Daarom was onze lunchkeuze deze keer niet optimaal. We zaten in Paviljoen Appelbergen. Het oude frituurvet roken we al vanuit Groningen. Het paviljoen was een ouderwets gezellig Pannenkoeken restaurant, afgeladen met kinderen, kinderen en nog eens kinderen! Zaten we met onze pretbekken gewoon ‘gezellig’ tussen. Ik heb sinds begin september een IPhone 6, aangezien ik mijn IPhone 5 heb verzopen in een Utrechtse gracht. Daarover later meer. Dus ik ben best voorzichtig met mijn ‘6’, maar toch had ik dusdanig last van die kleine snotterlippen, dat ik uit pure spanning mijn IPhone van de tafel liet vallen. Scherm kapot, ook dat nog…

Geëindigd in Zuidlaren. Gezellig brinkdorp, met wel zeven brinken! Ik vind 1 Brink al te veel, maar ik ben dan ook nooit fan geweest van Jos. Nog wel even afgepilst in Grand Café Zuidlaren, toen weer op weg naar onze lieverdjes.