Maandagavond 27 maart, 20.00 uur. Ik zit met mijn team in de korfbalkantine. De Keet. Deze keet doet op twee manieren zijn naam eer aan. Het is een echte houten keet, en we hebben hier de afgelopen maanden al vier keer ‘gekeet’. Het spel dat hier gespeeld wordt, heet ‘hersengymnastiek’. De ouderwetse naam voor een Pubquiz.

Geen sexy naam, maar we kwamen er al gauw achter dat het niveau hoog was. Het is vanavond de laatste keer van dit seizoen dat wij als nieuwkomers strijden tegen de veteranen.  Wij komen er niet aan te pas. De finale avond wordt geleid door de vader van Ron Brandsteder: oud leraar de heer Vledder. De jury bestaat uit de heren Van der Belt, Jansen en mevrouw Reurink. De barman is de vereenzelviging van Fredje Schuit: de heer Reurink. Als een echte barman drinkt hij meer bier dan zijn gasten en hij drinkt zijn flesjes bij voorkeur in een teug leeg.

Bij voorbaat wisten we al dat wij op deze finaledag niets in te brengen zouden hebben. We staan 90 punten achter op de koploper en de een na laatste staat ook al 16 punten voor op ons. Deze achterstand  was voor een drietal teamleden reden om de zaterdagavond er voor helemaal los te gaan tijdens de Kroegentocht in Dedemsvaart. Ik heb als captain op een gegeven moment nog mijn bloedeigen vrouw uit zelfbescherming uit ’t Dorp’ moeten halen. Ze stribbelde heftig tegen, want ze was er van overtuigd dat er diverse vragen over de Kroegentocht in de finale zouden voorkomen. Was het maar waar, zei ik. Waar ik zaterdagavond als captain nog wel mijn verantwoordelijkheid pakte, zakte ik op maandagavond compleet door het ijs. Ik noem het zelf een ‘Danny Blindje’. Slechte keuzes, tactisch dramatisch en ook nog foute antwoorden bij mijn teamleden door de strot gedrukt…Voorbeelden? Liever niet. Vooruit dan maar. Hoeveel poten heeft een spin? ‘Acht’, zei mijn hele team. ‘Zes’ hield ik dapper vol. ‘Want acht ziet er niet uit’, was mijn logische redenatie. Gelukkig hebben we ook een teamlid dat al vakanties lang woordzoekers en kruiswoordraadsels oplost. Dit begon eindelijk zijn vruchten af te werpen. Bij Nederlandse taal was er een cryptische omschrijving: een pedicure zoekend naar werk? Een voetzoeker!

Ondanks mijn blunders haalden we nog wel de hoogste score van het seizoen. Tachtig punten! Ondanks dat ontvingen we de poedelprijs. Ik werd naar voren geroepen als captain. Ik zag ons verlies, net als Asscher een paar weken geleden, al van ver aankomen. Dus ik had ook een flinke speech voorbereid. ‘Dames en heren, het is een bittere avond. Hoe moeilijk het ook is, het hoort bij de democratie…. Het winnende team, de VVD van de hersengym, de Iepen wil ik feliciteren. Mijn complete team, bestaande uit vier vrijwilligers, hebben zich het vuur uit de sloffen gelopen. Maar het vertrouwen blijft.’ Applaus.  Ik was met deze speech net zo listig als Asscher. En de truc werkte. Ook ik mocht als falend captain aanblijven. Missie gelukt! Laatste vraag: of we volgend jaar weer mee doen? Dat is het zelfde als vragen of Danny Blind zijn trainerscarrière mislukt is. Of Dolly Parton op haar rug slaapt? Waren de Beatles met zijn vieren? Drie keer JA. Wij zijn weer van de partij! Ik zal er volgend jaar persoonlijk op toe zien, dat de wijnconsumptie van ons team daalt en de hoeveelheid punten daarmee omgekeerd evenredig stijgt.

De Iepen waren de winnaars van deze titanenstrijd, gevolgd door de Oranjewijk en de Vrouwen van Nu. Na tijd werden de Iepen flink gefeliciteerd. Je merkte direct dat de transferperiode ook begonnen was. Teams en spelers zaten naar elkaar te lonken. Behalve naar ons….We hebben nog wel aan de Iepen gevraagd of hun ‘braintrainer’ ons ook kon helpen.
Lees hier: Hersengym 4: Als de wijn is in de man, is….