Zondag 9 april. De enige echte zomerse dag van april. Twintig graden met wat wind. Of zoals de ras Drent Daniël Lohues het zo goed weet te verwoorden: ‘Een prachtig mooie dag’. De rest van april was als vanouds. Kouder dan de kerstdagen. De tocht ging van Sleen naar Coevorden (Drents: Koevern).

Van te voren werden we door andere Pieterpadwandelaars gewaarschuwd voor deze etappe. Hij zou vlak, lelijk en saai zijn. Hij was vlak, want de Hondsrug zijn we over. Hij was mooi, want de groene bossen werden ingeruild voor een strak blauwe hemel. En saai was deze etappe niet, want de spanning werd richting Coevorden opgebouwd. Coevorden is een plaats met veel historische waarde, er is hier in het verleden het nodige gebeurd. Coevorden is bijvoorbeeld de enige Drentse stad met stadsrechten. De Staatse troepen veroverden en vernietigden Coevorden volledig in 1592. Menno van Coehoorn heeft Coevorden weer volledig laten herbouwen. En ook recent komt Coevorden, en het Stieltjeskanaal in het bijzonder, vaker in het nieuws dan hun lief is. En alsof dat nog niet genoeg is, loopt het Pieterpad langs de Rijksscholengemeenschap waar ik niet alleen mijn HAVO diploma in ontvangst heb genomen, maar ook mijn eerste zoen, mijn eerste afwijzing, mijn eerste dronkenschap, zelfs mijn eerste portie klappen. Kortom ik ben daar gevormd, ik ben daar de man geworden die ik nu ben. Een wandelende blogger. Jullie begrijpen dat ik even tijd voor mezelf nodig had bij ‘mijn’ school. Ik heb staan ‘lippen en snikken’ als een kind dat zijn eerste konijntje moet begraven.

Maar eerst terug naar het begin van deze etappe. We waren dolenthousiast door het weer, we hebben ons de heup uit de kom gewandeld. We begonnen in Sleen. Ik vermoed dat dit dorp oorspronkelijk Sleeën heette, maar vanwege het dialect hebben ze het maar gewoon Sleen genoemd.

We lopen langzamerhand van het Drents Plateau naar Coevorden. Rondom Coevorden was vroeger veel moeras. Later werd hier het veen ontgonnen. We volgen deze etappe diverse ontwateringskanalen van deze veenontginning. De Jongbloedvaart, de Verlengde Hoogeveense Vaart, het Drostendiep en het Stieltjeskanaal. Het Stieltjeskanaal vormt de verbinding tussen de stadsgracht van Coevorden en de Hoogeveense Vaart.

Het Stieltjeskanaal is onderhand berucht, vanwege de verschillende doden die hierin zijn aangetroffen. Op 15 maart 2008 is rapper Dylan Kerssies, alias 5th Season, onder mysterieuze omstandigheden dood aangetroffen in het Stieltjeskanaal. Door tussenkomst van het Programma ‘Het zesde zintuig, plaats delict’ is er informatie vergaard omtrent de twee mogelijke daders.

Op 31 maart jongstleden, een dikke week voor wij hier wandelden, is een 31-jarige man uit Klazienaveen aangetroffen in de kofferbak van zijn eigen Mercedes. Ook hier wordt een misdaad niet uitgesloten. En in juli van vorig jaar zijn er vier mensen verongelukt, toen hun auto met aanhangwagen te water raakte. Door het gewicht van de aanhangwagen zonken ze als een baksteen naar de bodem. Intensieve hulpverlening mocht niet baten voor de opa, zoon, schoondochter en kleinzoon van 2 jaar. De vrouw bleek zwanger te zijn. Verschrikkelijk. Er lijkt een vloek op het Stieltjeskanaal te rusten.

Vanaf het Stieltjeskanaal lopen we naar het Van Heutszpark, via de watertoren en de Rijksscholengemeenschap naar het kasteel. De buiteninrichting van het kasteel heb ik zo’n tien jaar geleden als projectleider samen met mijn collega’s mogen herinrichten.

Dan zitten onze 21 wandelkilometers er weer op en pilsen we deze keer af bij café SanderS op de markt in Coevorden. We zitten op tien meter afstand van het beeld van Ganzen Geesje. Ganzen Geesje is een ode aan de ganzenhoedsters die in de negentiende en twintigste eeuw op de tweede maandag in november hun ganzen naar de markt in Coevorden brachten. Tegenwoordig wordt deze Ganzenmarkt nog steeds gevierd in november. Het is dan groot feest in Coevorden.

Een vriend van vroeger, waar ik vaak de ganzenmarkt in Coevorden mee bezocht, heeft zich op zo’n dag ooit eens als een domme gans gedragen. Sindsdien denk ik bij het zien van ganzen altijd aan Seven Up. Het was na de nodige biertjes op de terugreis in de bus naar Dedemsvaart. Hij moest nodig plassen en hij had geen zin om uit te stappen. We zaten achterin en hij plaste zo van zich af! Het was een flinke hoeveelheid, dat moet ik hem nageven. Hij had flink wat bier op en het was perfect kleurloos. Het bleef eerst nog mooi achterin de bus, maar met de eerste de beste rempartij van de chauffeur stroomde alles naar voren…De chauffeur zat op een gegeven moment met zijn voeten in het water. Hij stopte en zette de bus aan de kant en kwam wild stappend naar achteren en vroeg aan iedereen wat er toch aan de hand was. Aangezien het spoor bij mijn vriend begon, bleef de chauffeur bij hem staan. Ai, pis aan de knikker. De chauffeur voelde overduidelijk nattigheid. Maar mijn vriend zei met een stalen gezicht en zonder dubbele tong: ‘Sorry meneer de buschauffeur, ik heb mijn blikje Seven Up per ongeluk omgegooid. Het spijt me.’ En hij kwam er mee weg! Daarom denk ik bij ganzen dus altijd aan Seven Up.

Lees hier de vorige etappe: Pieterpad dag zes: Ellert en Brammert worden spiritueel!