Om ook een beetje te werken aan mijn bucket-list zou ik het liefst meedoen aan triatlons. Dat laat mijn rug niet toe en daarnaast heb ik de longcapaciteit van een 95-jarige rokende astma patiënt. Dus koos ik voor wat minder ruigs. Het Pieterpad wandelen! Samen met mijn broer, eens in de zoveel tijd  één of twee dagen wandelen. Eind september 2016 zijn we begonnen.

Na de 3^e etappe Pieterpad dag 3: Zandpaden hadden we de smaak weer te pakken. Het weekend erop gingen we gelijk weer. Deze keer hadden we gezelschap. Anja onze carrière tijger  van de Rabobank. Ze verdient alle lof: ze overleeft elke reorganisatie. En dat zijn er minstens 6 per jaar. Anja is van plan de Nijmeegse te lopen in juli: 4 keer de 50 km. Dat gaat mij te gek. Ik heb de lol er nog nooit van ingezien. Je gaat toch niet vrijwillig 4 dagen lang met tienduizend andere malloten 50 kilometer polonaise lopen?

Feiten van deze wandeldag: 12 november 2016, 22 km (3 km teveel zoals later bleek), 2-4 graden, zuidelijke wind. De gevoelstemperatuur schommelde tussen de -25 en -50 graden Celsius. En ik klaag niet gauw. Saillant detail: mijn broer was een dag ervoor bij de plaatselijke spierenbeul geweest om de opgebouwde verhuisstress uit zijn lijf te laten slaan. En daarna schijn je niet veel lichamelijke arbeid te mogen verrichten. Let op: dit hoorde ik pas tijdens het wandelen.

Zoals jullie weten, leven wij, midlife mannen, ‘on the edge’. Daarom had ik eigenhandig de etappe iets groter/langer gemaakt. We zouden eigenlijk tot Rolde lopen. Ik vond dat we er wel iets bij aan konden lopen en zette mijn auto 3 kilometer voorbij Rolde…De sfeer was tot de lunch uitzinnig, we maakten grappen, we zagen overal de lol van in. Je ziet dan ook de leuke dingen. Kijk maar naar de foto: in Gasteren woont Karin op nummer 10 en zij wil hem graag ‘achterom’.

Of het nu lag aan het feit dat we weer in een Pannenkoekenboerderij (Brinkzicht in Gasteren) zaten of dat het op het Balloërveld toch koud was, we zullen het nooit weten…Maar mijn broer begon achterop te raken. Een afspeellijstje van Bierpop, waar we een weekend later heen gingen, hielp hem er ook niet bovenop. Hij begon te mokken, kreeg spierpijn en had langzamerhand in de gaten dat ik er ook nog eens 3 kilometer bij in had gesjoemeld. Spanning…voor het eerst. Anja hield zich in, ik ging op mijn knieën om vergiffenis…Zelfs een biertje zat er niet in. Maar goed, echte kerels vergeten snel. Wat nog wel het noemen waard is, is dat naast het Balloërveld ook de Gasterense Duinen een mooi stuk Nederland is.  Nog een aanrader: Pannenkoekenboerderij Brinkzicht. Bij deze pannenkoekenboerderij waan je je gewoon 40 jaar terug in de tijd. Toen schreef je koe nog met ‘lange oe’. Geweldige tent. Ook in dat restaurant waren ooit vast veel kinderen. Even later werd duidelijk waarom dat nu niet meer zo was, want de eigenaar heeft een echte pesthekel aan kinderen. Midden in het menu staat overduidelijk dat kinderen niet mogen rennen en schreeuwen. En spelen moet achter het hek! Wat een kind vriendelijkheid daar in het midden van Drenthe.