Kerstvakantie? Ik ben er gek op. Je kunt in die twee weken toch dingen doen waar je anders geen tijd voor hebt. De maand december is altijd zo druk. Wees eerlijk, je wordt geleefd. Waar het echt om draait, kom je als gezin gewoon niet aan toe. Mijn vrouw en ik waren er echt aan toe. We keken er al weken reikhalzend naar uit. Dat we eindelijk weer eens konden doen, waar we maanden al niet meer aan toe waren gekomen. De zogenaamde echtelijke plicht. Ongegeneerd in de woonkamer en in het bijzijn van de kinderen. Ja we schamen ons nergens voor. Oh god, wat waren we hier aan toe. Heerlijk, ik had me er ook al weken psychisch op voorbereid. Het voorspel als ware. Het zou een explosie van emoties worden. We hebben het nog nooit zo ruig gedaan. Heerlijk.

Ruzie maken. Het was ruzie met een grote R.

Wat luchtte dat op. Kerst is een tijd van tradities, vandaar dat wij met zo’n ruzie het oudhollands spel Servies Gooien spelen. Wel met het volle bewustzijn, want we zijn allebei zuinig aangelegd. We hadden van te voren nog gecheckt of een nieuw servies ergens in de aanbieding was. Ruzie is goed, maar moet niet ten koste van de portemonnee gaan.
Eerlijk is eerlijk, ook deze ruzie lag weer aan mij. Het gebeurde net als alle andere keren pas in de tweede week van de kerstvakantie. Want de kerstvakantie bestaat bij mij uit twee delen. Net als bij de jaartelling: B.C. en A.D. Ik ben Buitengewoon Complimenteus voor oud en nieuw en Alledonders Deprimerend in het nieuwe jaar. Twee werelden waarin ik mij in die twee weken begeef. Het is daarom ook zaak dat ik de balans van het jaar opmaak in het eerste deel. Dan valt alles van het afgelopen jaar mee: mijn overgewicht, de bankrekening, mijn wijkende haargrens, de hoeveelheid seks, mijn carrière. Zo anders is het de tweede week. Na een week van eten en drinken lijkt alles anders. De drank is op, mijn gewicht valt tegen, mijn bankrekening is leeg net als mijn zak. Deprimerend. Waar ik mij de eerste week groot houd, val ik de tweede week vaak door de mand. ‘Half the man I used to be’, zal ik maar zeggen.

Na een paar dagen krabbel ik vaak wel weer op en ga het nieuwe jaar weer aan zoals Gordon zijn huwelijk aangaat. Maar ik kan het nieuwe jaar pas echt beginnen als de kerstboom opgeruimd is. Dat is het laatste obstakel. Volgens mijn vrouw is dat een echt mannenklusje. Net als het vuilnis aan de straat zetten en het gluren naar de buurvrouw…Vanwege het ruzie maken zou je verwachten dat ik geen enkele moeite heb met aftuigen, maar het tegenovergestelde is waar. Ik ben maar een zachtaardig mannetje en zelfs het aftuigen van de kerstboom gaat mij al te gek.

Vorig jaar was ik met het opruimen van de kerstboom door mijn rug gegaan en dat zou mij dit jaar niet weer gebeuren. Ik zou het eens wat pragmatischer oppakken. Pragmatisch werd in dit geval zelfs rigoureus. Het was 1 januari 2018, 10.30 uur. Na een gezellige oudejaarsavond met teveel bier en champagne en te weinig slaap en mijn vrouw onder de douche, was het moment daar gekomen. ‘Papa gaat de kerstboom opruimen’ vertelde ik mijn kinderen vol zelfvertrouwen. ‘Maar papa, een pinguïn loopt makkelijker dan jou op dit moment’ zei mijn dochter, en ‘Bonnie St. Claire ziet er nog beter uit’ deed mijn zoon er nog een schepje bovenop. Dit was olie op het vuur. Ik zou ze wel eens even laten zien hoe een echte kerel dit doet. Ik trok de stekker van de kerstverlichting uit het stopcontact en begon het snoer tussen de takken weg te halen. De helft van de naalden lag al door de kamer. Kut kerstboom, vier weken eerder had ik bezuinigd op de kluit. Maar, zoals jullie weten ben ik een doorzetter. Ik gaf mezelf een vrijbrief om nu de hele kerstboom met ballen en al naar de dichtstbijzijnde deur te trekken. Dan zou ik hem buiten ontdoen van zijn ballen en zouden er niet nog meer naalden in de kamer liggen…Slecht idee. We hadden een grote boom die werkelijk tegen elke stoel en bank aan kwam en zelfs een handtekening op het plafond achter liet. En bij de deur was het helemaal bal. Kerstbal wel te verstaan. De boom was dusdanig breed dat ie eigenlijk niet door de deur paste. Maar ook daar liet mijn doorzettingsvermogen mij niet in de steek. Ik trok als een echte vrijgezel. Met als gevolg dat de takken eerst netjes door de pui getrokken werden, maar bij het terug zwiepen werden alle ballen de woonkamer in gelanceerd. En laat het de glazen ballen zijn die ik mijn liefje een paar weken terug in een vlaag van verstandsverbijstering bij Harrods in London had gekocht. Ik was er toch met mijn ‘second love’, dan is het wel zo netjes om je vrouw niet te vergeten.

Maar daar zat ik met mijn handen in mijn wijkende haar te kijken naar de ravage in de woonkamer. Het leek wel een slagveld, alsof er een bom was ontploft. IS zou er zijn vingers bij aflikken. Ballen, scherven glas en naalden lagen all over the place. En de kans dat het slagveld nog groter zou worden, was zeer groot, want bij alle winkels zou het servies de komende dagen in de aanbieding zijn.

Kerstvakantie? Ik ben er gek op.