Tagarchief: hardenberg

Pieterpad dag 9: Opzij, opzij, opzij

In september 2016 heb ik besloten het Pieterpad te wandelen. Samen met mijn broer. Dit pad is vijfhonderd kilometer lang en begint in Pieterburen in Groningen en eindigt op de Pieterberg bij Maastricht. We zijn na acht wandeldagen in Hardenberg aangekomen.

Dit verslag gaat over onze etappe van Hardenberg naar Junne, een gehucht voor Ommen. Een heuse thuiswedstrijd, want wij komen uit Hardenberg. Dedemsvaart om precies te zijn. De laatste keer dat we de stoute wandelschoenen hadden aangetrokken, is al weer zeven maanden geleden. Je zou denken, dat wij motivatieproblemen hebben, maar niets is minder waar. Prioriteiten stellen, noemen ze dat. Mijn broer moest zijn nieuwbouw huis afbouwen en ik had het druk met dromen over een nieuwbouw huis. Zijn huis is zo goed als af, mijn droom staat in de koelkast. Naast de flesjes Heineken.

Maar goed, het is zondag 21 januari 2018, en we staan in Hardenberg, rond een uur of tien ‘s ochtends. Het is druk met kerkgangers. Hardenberg is en blijft een gereformeerd dorp, veel ‘fienen’ hier. Ze zijn van de ‘tempel’. Wij staan daar rustig naar te kijken en doen wat rek en strek oefeningen. We doen een schietgebedje. Het Pieterpad wandelen is en blijft topsport.

We hebben vandaag ongeveer 12 kilometer voor de boeg, de afstand is niet echt mannelijk, maar het tempo wel, bleek later. Een gemiddelde waar we vroeger op school alleen maar van konden dromen: vijf komma negen.  5,9 km/uur, is niet slecht. We hadden er echt zin in. We gunden ons nauwelijks de tijd voor een bakkie koffie. We hadden nauwelijks tijd voor socialtalk met andere Pieterpadlopers. We kwamen namelijk een paar kilometer nadat we Hardenberg achter ons hadden gelaten, een paar rasechte Dedemsvaarters tegen, die het Pad ook lopen. ‘Jullie zijn al een mooi stuk van de Tempel man’, wisten wij uit te brengen. Het was de familie Tempelman. (Oprechte excuses voor deze slechte grap.) Elkaar op afstand wat vriendelijkheden toeroepend, snelden wij voort. We komen ze vast bij een andere etappe nog wel tegen, dan laten we ons wel van de sociale kant zien.

Mochten wij toch motivatieproblemen hebben, dan zijn deze na deze fantastische dag verdwenen. Het was prachtig weer (graad of 7 en volle bak zon) en de route was ook lekker. Want het mag best eens gezegd worden. Het Vechtdal is mooi. De eerste kilometers lopen we parallel aan de Vecht, nabij Rheeze schieten we het bos in: Boswachterij Hardenberg, dat na 1930 als productiebos is aangelegd. In de jaren ‘60 hebben ze er een bosbad in aangelegd: De Oldemeijer. De Copacabana van Hardenberg. Dat deze streek niet alleen populair is bij ons, maar ook bij andere landgenoten en de laatste jaren steeds meer Duitsers, bewijzen de vele campings die hier gelegen zijn. Stuk voor stuk topcampings. Na een kilometer of vijf in dit bos te hebben gelopen zijn we bij de finish en nemen we ons voor volgende keer meer te genieten. Snelheid naar beneden, kilometers naar boven.

Lees hier het vorige Pieterpadverhaal, met nog meer achtergrondinformatie dan in dit verslag!

Leef je nog in 2017 en heb je de kerstversiering nog niet opgeruimd? Laat dit dan lekker staan, het is zo weer december… Want kerstbomen aftuigen is zo makkelijk nog niet! Lees Kerstboom aftuigen

Pieterpad dag acht: Coevorden – Hardenberg

Eind vorig jaar heb ik besloten het Pieterpad te wandelen. Samen met mijn broer. Dit pad is vijfhonderd kilometer lang en begint in Pieterburen in Groningen en eindigt op de Pieterberg bij Maastricht. We zijn na zeven wandeldagen in Coevorden aangekomen.

Dit verslag gaat over onze etappe van Coevorden naar Hardenberg. Een echte thuiswedstrijd, want wij komen uit Hardenberg. Dedemsvaart om precies te zijn. Het was al weer een dikke maand geleden op 7 mei. Het was een graad of 15 en onze wandelvriendin Tanja was weer mee. Tanja gaf vooraf aan dat ze wat last had van een blessure. We vertrokken rond een uur of 10 en we liepen als een stel jonge hindes. We hadden er weer zin in.

Direct na een paar honderd meter is het al raak. We moeten stoppen, want we staan bij een historisch monument. In Coevorden? Ja, in Coevorden. Naast andere geschiedkundige hoogtepunten, zoals de uitvinding van elektriciteit, de tweede wereldoorlog, en de eerste man op de maan, doen wij hier in de regio ook aardig mee qua geschiedenis. We staan namelijk bij het DSM gebouw. DSM? DSM staat voor Dedemsvaartsche Stoomtramweg-Maatschappij.IMG_2117

Deze werd in 1895 opgericht en zorgde voor de ontsluiting van de regio Zuid Drenthe en het Noorden van Overijssel door middel van deze tramweg. Naast de vaarweg die door de baron van Dedem enige jaren eerder was gegraven, werd er ook gekozen voor deze wijze van transport. En met de oorsprong in ‘ons’ dorp Dedemsvaart. Dedemsvaart doet historisch gezien mee. Ik heb me zelfs laten vertellen dat er toentertijd een wedloop gaande was tussen Amsterdam en Dedemsvaart. We hebben het maar net verloren…

We lopen verder via het industrieterrein van Coevorden door de velden naar de Haandrik, voorstad van Gramsbergen. Hier komen verschillende natuurlijke en aangelegde waterwegen bij elkaar.

Via Holtheme penetreren we vervolgens Gramsbergen aan de oostzijde. Gramsbergen is ook een plek met duidelijke historische waarde. Het is bekend om de slag bij Ane. De Slag bij Ane is een veldslag in 1227 tussen een ridderleger van de bisschop van Utrecht, Otto van Lippe, en de troepen van burggraaf van Coevorden, Rudolf II van Coevorden. Laatstgenoemde wordt gesteund door Drentse boeren. De Drenten weten het leger van de bisschop te verslaan, door ze het moeras in te lokken. Het werd een slachtpartij. Het gebied rondom Coevorden en Gramsbergen bestond voor een groot gedeelte uit moeras. Dit gebied bij Ane wordt ook wel Mommeriete genoemd. Nu hebben ze tegenwoordig in Gramsbergen een brouwerij en café met de naam Mommeriete. Mag jij raden waar wij zaten te lunchen en wat wij voor onze neus hadden staan? Een heerlijk Mommeriete biertje van hoge gisting.

De bediening was niet goed, daar moeten ik eerlijk in zijn. Het was lang wachten en er werd niet geserveerd wat er op de kaart stond. Mijn broer bestelde een broodje brie met hazelnoten en rucola sla. Alleen werd er geen sla bij geserveerd. Ai. Dat was niet goed, daar houdt hij niet van. Hij riep de bediening. De spanning was om te snijden. Zou dit ongeveer 800 jaar later een nieuwe slachtpartij worden, die als de sla om Ane in de geschiedenisboeken zal verdwijnen? Een echte veldsla? Nee, gelukkig niet. Hij kalmeerde. Na de lunch zagen we wel dat de blessure van Tanja zich had verslechterd. Ze liep er niet bij als een jonge hinde, maar als een aangeschoten hinde. Gauw met het thuisfront gebeld en even later zat ze al in de auto. Het voordeel van een thuiswedstrijd.

Wij vervolgden onze weg via Ane, het Engelandsche Bosch parallel aan de N34 naar het centrum van Hardenberg. Ook dit centrum heb ik zo’n tien jaar geleden samen met mijn collega’s mogen herinrichten. Het ligt er nog steeds goed bij. Uiteindelijk hebben we niet kunnen afpilsen, omdat het enige restaurant van Hardenberg met Michelinster, De Bokkepruik, gesloten was. We snappen nu in ieder geval waarom dat restaurant zo heet.

Lees hier het vorige Pieterpad avontuur. De etappe van Sleen naar Coevorden.

Mogen de verhalen naar jouw idee wel wat mannelijker, lees dan het volgende verhaal: ‘Geholpen worden’